Danny Vera: ‘Ik schreef mijn album tijdens de middagslaapjes van mijn dochter’

Is hij het zelf, het jongetje met de hoge hoed? Op de hoes van Danny Vera’s nieuwe album DNA prijkt een foto van een aandoenlijke kleuter in rokkostuum. Met een zelfverzekerde blik draait het jochie aan de slinger van een 78 toeren-platenspeler. Klaar om de muziek van zijn keuze met het hooggeëerd publiek te delen.

„Ja, dat ben ik”, zegt Danny Vera. „Een jaar of twee, drie, moet ik geweest zijn. Die verkleedpartij, dat is typisch mijn ouders. Ik was verkleed als pinguïn, als bij, als aap – ook met carnaval, terwijl we daar als Zeeuwen eigenlijk helemaal niet aan deden. Mijn moeder vond het leuk om verkleedpakjes voor me te naaien.

„Mijn vader was zanger en op feestjes maakten we muziek. Mijn vrienden speelden allemaal een instrument en ik nog niet, dus werd ik de zanger. Het allereerste liedje dat ik schreef, was meteen heel goed, vond ik zelf. Ik liet het aan een vriend horen en die zei: ‘Hee, dat is te gek, dat is van de Rolling Stones.’ Onbewust had ik het nageaapt.”

Achteraf stelt hij huge dat het artiestenbloed in zijn genen moet hebben gezeten. Moeder Vera, aan wie de als Danny Polfliet geboren zanger zijn artiestennaam dankt, was zakelijk ingesteld. Zijn ouders hadden de Bloemenkiosk Vera op de Koningsbrug in Middelburg. Zijn vader reikte hem de muzikale voorbeelden aan: Roy Orbison, Elvis Presley, Little Richard. „De zakelijke aspecten van mijn carrière heb ik nooit zo belangrijk gevonden. De muziek kwam altijd voorop.”

Niet in een hokje

Het is de drukste maand in het artistieke leven van Danny Vera (46). De launch van zijn nieuwe album, een uitverkochte present in de Ziggo Dome, een clubtour en aan het eind van de maand acht optredens in de Middelburgse Oostkerk. In de grimeurskamer van het tv-programma Humberto praat Danny Vera over zijn drijfveren.

Is het Americana, wat hij maakt? „Ik heb geen idee. Er zijn twee soorten muziek: goed of slecht. Americana is een handige kapstok. Mijn muziek is geënt op nation, blues, rhythm & blues, rockabilly. Soms speel ik met een bigband. Je kunt het Amerikaanse rootsmuziek noemen, maar het is niet zo strikt dat het in een hokje previous. Ik wil de mogelijkheid openhouden om op één plaat verschillende stijlen te spelen. Dat zie je in de VS niet vaak, need daar is alles gecategoriseerd.”

Danny Vera’s succes kwam niet vanzelf. Pas zestien jaar na zijn debuutalbum For The Gentle In Your Eyes (2002) verwierf hij nationale bekendheid als gastzanger bij het televisieprogramma Voetbal Inside. In 2019 werd het nummer ‘Curler Coaster’, de vierde single van het album Stress Makes Diamonds, een onwaarschijnlijk succes.

Rob Stenders draaide het geregeld op de radio in zijn Platenbonanza. Het eindigde een jaar later als nummer 1 in de Prime 2000 van Radio 2. Afgelopen augustus vierden Danny Vera en medecomponist Mercy John (artiestennaam van John Verhoeven) het feit dat ‘Curler Coaster’ voor de 100 miljoenste keer gestreamd werd op Spotify.

Het begon als een betrekkelijk onopvallende albumtrack. „Normaal ben ik niet zo’n fan van co-writers”, zegt Danny Vera. „Dat komt er meestal op neer dat je met een staff van songschrijvers krampachtig een hit probeert te schrijven. Zo werk ik niet; ik laat de muziek komen zoals het komt.

„Maar Mercy John kwam met een simpel gitaarloopje dat me een beetje deed denken aan ‘If I Wanted You’ van Townes Van Zandt. Dat was de kiem voor een mooie kleine ballad. De tekst van ‘Curler Coaster’ schreef ik zelf, need ik moet kunnen voelen wat ik zing. Ik had nooit gedacht dat het zo’n hit zou worden.”

Whilst you have been sleeping

De songs van het nieuwe album DNA kwamen betrekkelijk spontaan. „Ik schreef er twintig in twee maanden. Dat is voor elke songwriter een goeie rating. De oorspronkelijke titel zou Songs I Wrote Whereas You Had been Sleeping worden. Ik schreef ze namelijk in de uren dat mijn dochter van twee haar middagslaapje deed. De inspiratie kwam gemakkelijk. De kraan stond open.”

De opname vond plaats in de Schouwburg Middelburg. „Die stond een paar dagen achter elkaar leeg. Ik had er geen zin in om weer naar Nash-ville te gaan, of naar Wissel-oord [een studiocomplex in Hilversum]. Vanuit Zeeland is dat al gauw vier uur rijden. Een lodge was geen optie, need ik wilde mijn dochter elke dag zien. Ze is mijn grootste fan. In de auto wil ze steeds weer mijn lied ‘Beggin’ For Bother’ horen. Dan zegt ze: ‘Danny Vera is papa die zingt’.”

Vorig jaar september stond Danny Vera voor het eerst in een uitverkochte Ziggo Dome. „Nog niet zo lang geleden waren we al heel blij als we in een half gevuld theater speelden. Wow, 280 kaarten verkocht, zeiden we dan. Dat werden er elk jaar meer. Het was nooit mijn grootste droom om concerten op die schaal te geven. Ik was bang dat het ten koste zou gaan van de muziek. Maar het werd heel bijzonder, omdat we het zelfs in die enorme zaal heel intiem konden maken. Het publiek voelde dat. Het gaat niet om de hoeveelheid mensen. Het gaat om de sfeer die er hangt.”

https://www.youtube.com/watch?v=svvHJCvRBh8