Doorzetter Thorsdottir blijft ondanks tegenslagen dromen van Parijs

“Ik ben op mijn nek gevallen, wat een soort van whiplash-effect had. Mijn achillespezen gingen vervelend doen. Mijn enkels staan altijd op scherp. En ik heb een handziekte gekregen.”

Eythora Thorsdottir (25) geldt al jaren als een vaste waarde in de Nederlandse turnploeg. Toch prijst ze zich gelukkig dat ze deel uitmaakt van de selectie, die komende week tijdens de WK in Antwerpen een olympisch teamticket hoopt te bemachtigen.

De aanloop naar de WK verliep voor Thorsdottir verre van vlekkeloos. “Ik ben blij met de fitheid die ik nu heb. Het had ook zomaar anders kunnen zijn. Het is echt een rollercoaster geweest.”

In het voorjaar deelde Thorsdottir nog in de Nederlandse feestvreugde tijdens de EK, waar ze met het workforce een bronzen medaille veroverde en individueel als zesde eindigde in de meerkampfinale. Maar tijdens het toernooi speelden de enkels haar al parten. In de maanden die volgden kwam daar nog een waslijst aan blessures bij.

De ziekte van Dupuytren verandert het bindweefsel in haar hand, wat leidt tot pijnplekken. “Normaal krijg je dat pas op latere leeftijd. Ik weet niet of het erfelijk is, mijn vader heeft het ook. Maar het zit heel erg in de weg. En ik kom er niet vanaf.”

De ziekte speelt Thorsdottir op dit second vooral parten op het toestel sprong. Het intapen van haar hand biedt verlichting. “En ik heb er een cortisonespuit in laten zetten. Daarmee hoop ik dat het stabiel blijft. Maar het gaat in ieder geval niet beter worden. Ik ben heel blij dat ik op brug geen pijn heb. Need dan wordt turnen erg lastig.”

Inmiddels is de angst, dat de ziekte van Dupuytren een acuut einde zou van haar carrière betekenen, bij Thorsdottir verdwenen.

“Op dit second zie ik geen grote bedreiging. Maar er kunnen wel meer plekjes komen. En ik kan er niet fixed een spuit in laten zetten, dat is niet gezond. Dus in dat geval moeten we trucjes gaan bedenken om het soepel te houden.”

Ondanks de rommelige aanloop lukte het Thorsdottir om zich in de WK-ploeg te turnen. “Op doorzettingsvermogen, maar ook door goede keuzes te maken met mijn coaches. We doseren in mijn programma. En zij geven mij het zelfvertrouwen dat het wel goed komt en dat ik het kan.”

Thorsdottir realiseert zich dat ze door alle tegenslagen is teruggeworpen in haar trainingsopbouw naar de WK. “Ik had hier met een groter programma willen staan en nóg fitter willen zijn. Ik moet me hierbij neerleggen. Maar ik hoop dat ik die fitheid voor de Olympische Spelen bewaar.”

Need ook Thorsdottir heeft nog een olympische droom. Samen met het workforce wil ze zich tijdens de WK kwalificeren voor ‘Parijs’. Dat doel heeft ze nadrukkelijk gesteld. En daar doen een handziekte en een reeks blessures niets aan af. “Stoppen zou voor mij een té gemakkelijke keuze zijn. Je wilt kijken hoe ver je komt, er alles aan hebben gedaan. Anders cease ik niet ‘met vrede’.”

In Antwerpen moet het Nederlandse vrouwenteam in de toptwaalf eindigen om zich te plaatsen voor de Spelen. Thorsdottir heeft er aan de vooravond van haar vijfde WK vertrouwen in. “We hebben een goed workforce. Ik hoop dat het een prachtig toernooi wordt en dat we wat moois kunnen neerzetten, met het workforce én individueel.”

“Als dat lukt, heb ik daarna een jaar de tijd om fitter dan ooit te worden en mijn programma zo in te richten dat het kansen biedt.”