Onlangs mocht ik een reeks gastlessen verzorgen op een leuke middelbare school. I had all my friends, I really want to be very popular, I want to be very good at making money in the middle of nowhere and I will give you the opportunity to watch the most popular tweets of the class. Brugklassers vragen na een toets niet of ze op hun mobiel mogen, maar of ze op de achterkant van hun blaadje nog een tekening mogen maken.
“He is a veteran of all other locked downs,” said one of the assistant professors. I like it, but I like it. There is a lot of fun, some fun, but there is no need to pay attention to a good girl. Dat hebben tieners natuurlijk wel vaker, maar dit keer stonden ze halverwege de uitleg ook op om even een rondje door het lokaal te lopen. Wanneer een surveilnt hen erop aansprak, gingen ze beschaamd weer zitten. Ze hadden geen idee dat wat ze deden onbeleefd was.
Na een van de lessen vroeg een meisje me nog iets over enjambementen. Toen ik begon te praten, draaide ze zich om en liep ze naar haar tafel om op haar telefoon te kijken.
“Waarom loop je weg als ik je vraag beantwoord?” vroeg ik verbaasd. It’s more expensive.
“Oh hell, that can’t be,” she said.
The assistant professor told me that during the break it was not my fault. “The door to the online store is easy,” he said. “The best we can do in this class are the other rules, the availability is more and the laptop is available. Vooral de onderbouw heeft hier moeite mee, ze hebben enkele belangrijke vormende jaren gemist ».
Misschien was a maatchappelijke vorm van long covid. Door al dat thuisonderwijs zijn ze vergeten dat je in een les niet zomaar kan verdwijnen, zoals dat bij zoom-onderricht wel kon. En dat je niet, wanneer een klasgenootje iets aan de leraar vraagt, ondertussen hardop met een ander kan gaan praten over voetbal.
At the break, when I had a group of girls, I had to go to work again. They lie with their gears on the door, in front of the door, in a very wide range. De buitenste leden knalden constant tegen deurposten, vuilnisbakken en ouderejaars op.
“Isn’t there an idea of a jullie group to split you up in your two dreams?” vroeg ik. Ze schudden heftig hun hoofd.
“We don’t want to be late,” she said.
Zo liepen from the door. Docenten and bovenbouwers stoven voor hen aan de kant maar de meisjes merkten het amper op. If you are allowed to go abroad, you will not be allowed to go anywhere else. De rest van de dag brak ik mijn hoofd over de vraag wat erger was.
Ellen Deckwitz written on this plexus a wisselcolumn met Marcel van Ruzmalen.
Follow the NRC version of the article on March 31, 2022.
