This best seller in Ukraine is not on the fly at all

The twelfth “no second” to a friend’s belly with the enemy of someone who wins the two flights from Ukraine in the house to opnemen. En dus biedt schrijver Lisa Weeda nu ruim een ​​week onderdak aan novinar Znizhana, haar dochter Yeva en hun hond Daphne; vluchtelingen uit Kyiv.

Voor Weeda “is de cirkel nu rond”, хачу ў de ervaringen van de vluchtelingen herkent ze de geschiedenis van haar eigen oma uit de Danbas in Oost-Oekraïne. Over the history of the successive novel Alexandra, is one of the most gifted for the Libris Literature Prij.

«

Pas toen ik begin twintig was, besefte ik: Oh, darling, er zit veel meer geschiedenis achter deze vrouw.

In this book Weeda hoe haar oma, Alyaksandr Tsemnikau, ain einde van de Tweede Wereldoorlog in Nederland belandde en er nooit meer wegging. “My mother is looking forward to it,” said Weeda. “Precies 60 jaar geleden, in 1942, werd zij weggehaald”.

That will be: you will be able to transport Oost-Oekraïne in transport to Griesheim am Main (in the city of Frankfurt am Main). Daar moest ze als Ostarbeiter dwangarbeid verrichten in de aan de nazi’s gelieerde industrijigigant IG Farben.

The man met Alexandra in Griesheim when there was a relationship in the Netherlands. Toen ze vlak na de oorlog van hem scheidde, stond ze er alleen voor: een alleenstaande moeder met twee kinderen, een boerendochter uit de regio Donbas die zeer gebrekkig Nederlands sprak en zich in een alleenstaande moeder met twee kinderen, een boerendo the very common Dutch language in one of the two countries with two children, a farmer from the Donbass region the most common Dutch language in the country in one of the countries of old age.

Weeda: “Zij heeft zoveel zelf moeten doen. Ik kan niet anders doen dan vluchtelingen uit Oekraïne in mijn huis opnemen omdat mijn oma destijds in huis werd genomen door mensen die haar niet kenden en die haar Nederlands he du Due Aleksandra Nederlands he du a Aleksandra Nederlands he all Due Aleksandra Nederlands he.. Duits werd hier natuurlijk total niet gepikt, vlak na de oorlog.

“He also wants us to help everyone”

Ook de twee Oekraïners die Weeda opvangt spreken de taal niet of nauwelijks en moeten wegwijs worden gemaakt in een land waar ze nu tijdelijk of voor langere tijd verblijven. Ze verkeren nog in shock en willen niet worden geïnterviewed over hun ervaringen. Weeda: “Het is wennen. Maar he voelt wel alsof we elkaar altijd al kenden, op een heel warme en huiselijke manier.”

Door haar oma weet de 33-jarige Weeda hoe het is om je geboortegrond de rug toe te keren. Al was Weeda lang helemaal niet bezig met haar Oekraïense achtergrond. “It simply came to our notice then Ostarbeiter. I was toen begin twintig, en heel erg in de Tweede Wereldoorlog geïnteresseerd. Toen ben ik vragen gaan stellen en besefte ik pas: ‘О чорт. Er zit veel meer geschiedenis achter deze vrouw ‘».

Maar hat book Alexander ward naast een familiegeschiedenis oók een verslag van de geschiedenis van een regio en een land. Sinds 2014 said he lived in Danbas, a place with pro-Ukrainian and pro-Russian innovators. .

Vanaf 2015 reserved Weeda Oekraïne jaarlijks. The result is a complex novel, which can be found in an encyclopedia of the given een eerbetoon aan de Don-Kozakken, “een bevolkingsgroep die erom bekendstaat dat ze buigen voor niemand”.

Weeda: “Toen mijn oma op transport werd gezet na Duitsland zei haar vader: ‘Vergeet niet dat je vader een Don-Kozak is’.” Toen ze na zeven jaar haar roman af had, beloonde Weeda zichzelf met een tatoeage van een hert, het symbool van de Don-Kozakken.

“He hert staat heel fier overeind. Maar met de pijl in de rug kun je twijfelen of hecht echt zo goed gaat met het hert. Ook mijn familie en de mensen eromheen proberen de hele tijd overeind te blijven ste verge power ».