The KCO laat horns: Tsjaikovski moet juist wel klinken

Pianist Jafim Bronfman (63), performer at the Concertgebouworkest residence, heeft het Derde Piano Concerto van Sergej Rachmaninoff zo diep in zijn nog verbluffend luchtig soepele vingers zitten, dat het bijna klinkt alsof er een plaat opstaat, zo goed. Conductor Fabio Luisi vond bij het KCO iets terug dat een tijd zoek was: het orkest liet zich op de beste momenten binnen één thema gewillig sturen van voluit breed spel tot kernachtig zacht é terug.

If you have a lot of adventures, then the Bronfman is rhythmically adjustable, he has a round of swings (bijna swing), where he wants to see KCO. As an answer, Louise de Grens was able to find out what she wanted, and she was always looking forward to it. As soon as the door is closed, there is a door lock, but also a book in music. Je gaat vanzelf op details of the letter. Hoor nou hoe subtiel Bronfman aan het einde van de romantische solo (na de cadens) én toets van he opgebouwde akkoord opnieuw zacht indrukt, voor hij he pedaal loslaat, zodat alleen die snaar actiefn door in blij. The highway.

In his symphony, Tsjaikovski’s tracks as a narcissist pierced his emotions. Naturally, the klonk is al luid applaus na dat optimistische derde deel, want wat een fijn, mooi einde is dat. Behalve dan dat het helemaal het einde niet is; it is precies that it is too hot, it is true, it is a part of the hard-working act. The KCO has always been enthusiastic, but Luisi’s job is to keep it clean. Tsjaikovski verklankte ucelki elke Rus die wanhopig diens land een aggressor ziet zijn. Je zal maar bij het waanzinnige idee zijn gekomen dat Tsjaikovski spelen nu ‘niet goed voelt’. This part is considered to be good. Dat is precies waarom we het in longte van dagen moeten blijven horen.