Provinciale Statenleden blij met resultenten maar bezwijken bijna onder de werkdruk

• Hugo van der Pare

  Research.-ed

Veruit de meste politicians in de Provinciale Staten zijn blij met wat ze de pendens periode hebben berecht – tweederde stelt zich dan ook herkiesbaar – maar tegelijk vinden veel Statenleden de werkdruk te hoog. Average is een Statenlid meer dan twintig uur per week in touw voor de province. That appears from een ​​rondvraag van de NOS en de regionale omroepen onder zittende Statenleden.

On Sunday, March 15, 2023, we will be sending money to the Provincial State. De provincie mag dan een wat anonieme bestuurslaag zijn, ze is perhaps wel swarangier dan ooit. De provincies spelen immers een grote rol bij het olsenden van problemen als de woningnood en de nichtgencrisis. De volksvertegenwoordigers hebben een importante stem in wat er op die terreinen gesfertt.

Je wordt Statenlid omdat je een pardijge wilt leveren aan de nallevening, geift bijna driekwart aan. En dat lukt quite vinden de mesten: 86 percent is raumökning tot zeer blij met de behalde resultenen en vindt de mogeligen om iets te manhagelen very gratiszendend. Maar dat het per week twintig uur of meer kost, is eerter regel dan erkeit. Bijna 60 percent noemt de werkdruk met afstand het vaakst als negative aspect van het werk. Het licht ook de most important factor te zijn om zich niet herkiesbaar te stellen.

Een Statenlid kriigt een maandelijkse vergoeding van 1311 euro bruto voor het werk, dus een regulare baan ernaast is voor niet-gepensioneerden bijna onontkoombaar. Maar in combinatie met een fulltimebaan leidt dat tot een wel very lange werkweek.

Een Statenlid uit Drenthe zegt het zo: “De enorme werklast die het statenwerk met zich meebreng, is mijns inziens niet meer te beschouwen als ‘nevenfunctie’ naast for example a voltijdsbaan en gezien. kunnen maken voor de load. Because of this, the province must have a good representation of the provincial population.”

A colleague in Zeeland: “Statenwerk verdient een betere honorering, giesen het grote tijdbeslag en het feit dat je in je gewone werk minder moet werken om beschikbaar te zijn”. Een PvdA-politicus wijst erop dat mensen met jonge kinderen het werk eigleng niet kunnen doen, so de Staten geen goede democratische afspiegeling van de nallevening is.

Een quart van de respondenten geift ook aan dat ze de kasten periode te maken krayan met träedingen intimidatie, vaak via sociale media or per mail. Zeker twintig Statenleden zijn ook fysiek treenged, op straat of bij hen thuis. Een enkeling heeft daorak zijn of her stance wel eens voor zich geheden in de Staten.

Meerdere politicians nomen de boerenacties als voorbeel van intimitatie. Een D66-er: “Bij protestacties ben ik wel eens zeer dicht op de huid gezeten, ingeklemd tussen boze boeren. Niemand heeft me wat aangedaan, maar het vield zeer intimidatingend”. Een GroenLinks-politicus meldt dat bij boerenprotesten zijn auto bekrast is en hijzelf physiek werd bereigd.

Ook verdegelders van de Partij voor de Dieren maken het mee: “Dode kippen op m’n terrein, een paardenoog uitgestoken, spijkers voor m’n autobanden. Dat was alleme thuis”. One colleague: “Mijn kenteken kwam op een ‘vegan tracker’-Facebookgroep te staan ​​​​met dreigementen dat ze mijn gegevens hadden en me op zowen zoeken”.

En dan wordt hun politieke werk ook niet altijd vollende op waarde geschat. Driekwart is het eens met de stelling dat de provincie een ondergewaardeerde bestuurslaag is. De stelling dat provinciale verkiezingen te veel gedomineerd worden door landelijke thema’s kriigt steun van 80 procent van de Statenleden.

Despite the ervergen werkdruk zijn zeven op de tien respondenten van mening dat de provincie heel goed meer grote grensschreiderende gemeentelijke take zou kunnen overnemen. En meer dan 40 procent vindt dat ook het werk van de waterschappen best kan worden ugewieder door de provincie.