Opinion | Nog maar even genieten

Ik zat in de stoel bij een van de kappers in het dorp. Ik wilde ‘een stukje eraf’, maar ook bij ‘een stukje eraf’ moest het verplicht mee gewassen. I can find the best way to go. Daar hadden ze na corona de aardappels of frietjes en het garnituur ook apart op de menukaart gezet. Was I dat niet opgevallen? Nou haar wel, ze was een eerder wezen eten e Zaandam: stukje vlees 18 euro, frietjes vijf euro en groenten ook vijf.

The crown was beautiful, beautiful. When we get this date, we can stick it in our mouths. But most of the time you can even get on the track. In the day of the mentioned events, the most important expenses are changed. Heel vermoeiend, de mensen hadden er geen weet van. Veel uitgroei, je gaf mensen echt een metamorfose. Daarna ging alles weer z’n dooie gangetje, dat wil zeggen er komt natuurlijk wel een Crisis aan. In Crisis, he was in good spirits.

“We are looking for something.” Dan gaan ze zelf aan de slag ».

Ze keek naar Leah van Roosmalen, die een stoel verderop braaf achter een bord dropjes zat.

“Zo’n klein meisje, ze zal waarschijnlijk later geen huis meer vinden, het can wel oorlog wezen… Nu nog maar even genieten, hè lieverd?”

De lieverd ging gewoon door met the fall eten.

I’m looking for my own hair, but it’s a feast for me. “Liever grejs dan kaal, zeg ik altijd maar”, zei ze terwijl ze aan mijn slapen begon. “Aan de andere kant: wat maakt het leg uit? Ik zeg altijd maar zo: als het oorlog wordt maakt het echt niet uit hoe je haar zit ».

Het was voor het eerst dat ik in het dorp iemand trof met een nog zwartere kijk op het leven.

“Wat denkt u”, hoorde ik mezelf vragen, “zijn we er volgend jaar nog?”

Ze keek me over haar bril aan via de spiegel.

“Do you want an erroneous answer? I don’t think so. “

Daarna rondde ze zwijgend af, ze blies met een föhn de haren van mijn colbert. Toen ik zei dat ik dat een goede service vond zei ze dat er toch weleens mensen waren die klaagden dat er nog haren op hun kleding zat. Tegen hen placht ze te zeggen: “wees blij dat je nog haar hebt.”

Hand in hand met Leah van Rosemalen liep ik de zaak uit. The zone of marriage door, the lane kwam eraan. We are clear before.

Marcel van Rosemalen written on this plexus in an exchange meeting by Ellen Deckwitz.