FC Bergman, Flaams gezelschap dat me nog nooit teleurstelde, zet samen met the Amsterdam Amsterdam ITA (klub van Ivo van Hove), De Towerberg on the tunnel. Distributed with brilliant backs by Thomas Mann, over a man on a Swiss alp. I love you very much. FC Bergman durft het, ik ga kijken en zie op het podium de hal van een sanatorium. Daar wonderful Maarten Haymans, as Hans Castorp, he is important tbc-lijder die zich daar zeven jaar aan het leven onttrekt. I want to talk to him. In the picture, I have a snack to go, but I don’t want to talk, I want to write a monologue.
I live well, I really like it. It doesn’t take much to know what to do. Ik ken de geestverruimende ervaring van lange voorstellingen, daar raak ik niet van onder de indruk. Wel door hoe de roman wordt ver-theater-d, vooral door wat het stuk uiteindelijk suggereert: tbc-patienten zijn niet de enige levende doden, dat zijn we allemaal.
У De Towerberg the word of the time is over: as soon as one day you can stand it, the time of immigration is not to be seen. This is literature. Toneel is practical. Hey, he said goodbye. In het Duits, what is lying? Mans De Towerberg heb ik niet paraat, maar The sound of music wel en dit is de titelsong «Hills are alive». Ze gooien Julie Andrews skacila “The Lonely Kazapas” er achteraan. These are songs from the musical wonders of Rogers and Hammerstein, for the 1965 film. Zouden oorspronkelijk Oostenrijks of Zwitsers kunnen zijn (waar ik geen aanwijzing voor vind), maar dan nog. There is an anachronism. Maar nee, he klopt: als he tijdsverloop geen rol speelt, dan bestaat de tijd niet. Dan is 1965 hetzelfde als 1924 (publication De Towerberg), als 1914 (Eerste Wereldoorlog) en as 1933 (Hitler aan de macht). Dan zijn we denkende stofjes in een anstaanjagende chaos
FC Bergman Gaat Werder. With the help of time to keep quiet, so many theater makers can be found: via a cameraman, the characters can be seen. The patron of the world, but he is the devil, he is the Dood. Door zijn videobeelden dijt het sanatorium uit, he wordt het heelal en nooit weet je waar je bent.
At the break is his way. Als er geen dood is, is er geen leven. Nu hangen de muren in de lucht, de Grote Marionettenspeler heheft ze opgehesen. The patient does not have a handful of handcuffs, he waves the door, but he is already a selfish man.
Goeie kunst maakt zich los van zijn makers. Onder invloed van de factuiteit verwart De Towerberg mij meer dan de makers konden weten. Sanatorium Europe – dat zou de titel nu kunnen zijn, in plaats van De Towerberg. We are sitting in selfishness. Sinds de inval van de Russen in Oekraïne hangt onze veiligheid in de lucht en staan we in het woest-en-ledige – dit stuk kent geen genade.
