Met Kamagurka and Herr Zele in show business

De versoepeling van de lockdown eind studen was a complete, opdat Flaanderens favorite zone, Kamagurka & Herr Seele, met hun theatertournee The return of the comeback to the Netherlands condenses are developed. In a well-known way, to be able to communicate, to be protected, to be able to protect oneself from the use of a virus with such a message, to be able to protect oneself from a virus. Erasmus font is not un ende van de Lof der Zoeteid: “De geest zal dan het lichaam opslorpen, omdat hij de sterkste is, en dus de overwinnaar”? The Netherlands has a good time to do so. In the south was nood heh hostst, begin februari zou de tournee daarom in Helmond beginnen met snel daaropvolgend Den Bosch (toen Erasmus daar schooling, heerste de pest) en Venlo. Heilsamer is a carnival. Yeah Al that sounds pretty crap to me, Looks like BT aint for me either. Waor is first in my life.

“The humorist of the majesty does not know you”, says Herr Seele (62) in the beginning of the premiere, and that we miss the best godparents. Bij een gumarist ben je net als bij een politicus voortdurend op je hoede: zou het geen flauwekul zijn? For the security of the sloeg ik potten pindakaas in. Toen de heren train for tour tours a week in the four-star hotel Thermae Palace in Oostende, woonplaats van Herr Seele, by Eindhoven Douglas werden geïnterviewd, bleek Kamagurka (eeuwig jong) zijn eigen boterhammen te hebben meegenomen om ze stiekem onder de tafel op te eten. “Eigen boterham eerst”, excuus “Eerst onze boterhammen”, is a very interesting dream of the VA (Vlaams Absurdisme). The newest handbook: Now it’s a godsend. Everything is in full swing. The Dutch should not be profitable.

“Wat wij doen – it’s against the stand, wij liggen rightods”

In the Cultural Center of the Cacaofabriek in Helmond, I met Vincent, a friendly technician (Vlaams voor ‘technicus’). Herr Seele arrived, Alej Lahend in his legendary truck (bestelwagen) volgespoten met vrolijke graffiti. He steevast oneigentijds stijlvol gekleed, overjas en hoed, daaronder ein vintage pak met gele das en Cowboy Henk-schoenen. We started a direct meeting with uitladen. In the load- en losruimte lopen we langs een aantrekkelijke dame, ze werkt bij het aapalende reclamebureau. “We sit in the show business,” said Herr Seele, resolving the steps on the podium. In the pop room there are tables and chairs, a nightclub. When Vincent began to meet Herr Potions, he drank in a cafe in Kama, Vanua, Bruges. We had coffee and tea over the beer. “It doesn’t make me feel like a man,” said Herr Zele. “What we do is a form of rock and roll, folk art, nonsense. Alle remmen los. People need it! We believe in religion, by the way. ”

He doesn’t take a break. “Als wij dit niet zouden brengen, dan zou er alleen maar ‘lachen, gieren en brullen bestaan, en dat zou eenorme verarming zijn. That surrealism can be, in a betaald door of the state, Anders Krijg is all parochiezaalhumor, kennen Jullie dat? ”

A fast sloping beer. “Wat wij doen is ook anti-standup, wij liggen rightods. Het kind van vijf jaar, amoreel, die vorm beoefenen wij. Devotion “.

We stand open and lopend the direction of the deur zegt hij: “Eigenlijk haat ik moppen, ik ga voor de waanzin!” At that moment, Kama started.

“I want to even make a call”

In the immediate beginning Herr Seele me koeioneren, waarop Kama vraagt: “Zeg, volg jij die orders van hem op?” Ik word eropuit gestuurd om een ​​heel, ongesneden brood te kopen. However, it is possible that this is not the case, and the success is not limited to the fact that it is not possible for me to be in the first place with the help of others. Kama zegt: “Ik ga nog even een tekening maken”. He doesn’t have to eat in the cafe. Broden kun je jammer genoeg niet uit je mouw schudden, maar gelukkig vind ik in the center van Helmond een langgerekt rond ongesneden brood dat lijkt te voldoen aan de beschrijving door Herr Seele van het Vlaamse brood. I like to see a photo in one of the wild apps in the wild app store or about other real estate features. “What is it?”, Writes Kama. The other brood dat ze hebben, een normallaal Nederlands vyvadak, voldoet gelukkig. They come in one of the water at the back of a panel with a panel of waarop and the program of previews includes titles such as ‘Los trios Panathinaikos’, but also ‘Bij de bakker’.

The podium looks like an out of the box, all of which are covered by a ringing angle. A party for you. In a different time inventory Herr Seele en ik de talloze requisieten – Herr Seele, immer ecologisch bewust, heeft A4’tjes uit de papiercontainer gevist waarop ik kan noteren – hachu ik moet weten waar en alles s ligt. Really have a good time. “Pas op, deze is heel fragiel”, said his favorite over my favorite requisite: de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. A small wind with good-looking clothes. We do not feel about trauma, we do not think about trauma.

“Ji bent Quasimodo, Quasimodo at the Louvre”

“It is the most important thing to do with everything,” said Herr Seele. By the time he had died, he had never been able to do so. Immiddels meer dan me lief is, mijn hoofd tolt. “Kama gaat ervan uit dat alles er ligt”, voegt hij eraan toe. Leven: erop vertrouwen dat zaken ergens te vinden zijn: je eigen neus, de revolver in he nachtkastje, he gezond verstand. So no, but it seems absurd, in the face of extreme vershuiiving, op de loer, ook verschuiving van identiteiten. Absurdism is the result of an outcry (pandemic, oorlog, trauma) in the missile eye of the forerunner, but the break is over.

Als ik iets oppak zegt Herr Seele: “Jij lijkt wel die bultenaar uit Parijs, hoe heet hij ook alweer?” “Quasimodo”, narrative, waarop Kama zegt: “Jij bent Quasimodo, Quasimodo van het Louvre”.

The identity, a requisite. Tijdens de voorstelling zal ik met een kussen achterop mijn rug onder mijn trui het podium opkomen als er iets rechtgezet of achter het decor geplaatst moet worden. Navat ontstaat er paniek bij Herr Seele, want a requisite, de jas van Valentina, lijkt te ontbreken, maar wellicht zal hij in Oostende worden gelokaliseerd door Ines, die de tournee daarvandaan organizeert.

«Of ze lachen of niet, dat kan ons geen reet schelen»

This is a beating time. He was betrayed by Herr Seele, gesturing in a mint green tuxedo suit with a cowboy coat in Kansas. Vervolgens smeert hij zijn hoofd in met een olie om hem te laten glimmen. Tijdens het tandenpoetsen zegt hij trots: “Wij hebben energie omdat wij zo gezond eten”. Al zien leven lang zweert Herr Seele bij macrobiotiek, Kama put zijn geheime krachten vermoedelijk uit boterhammen, gesmeerd door zijn vrouw uiteraard.

Train train we ons naar beneden richting de zaal reppen – ik voel de opwinding; is it the gesture that begin te teromen? – benadrukt Herr Seele: «Of ze lachen of niet, dat kan ons geen reet schelen». That stealth makes me happy; ook al hoef ik niet veel te doen, ik ben toch nerveus. Op het podium blijkt het vyvadak u de emmer volledig doorweekt. Niet de Bedoeling. “It’s been a long time since the road,” he said. Defendant Wanhopig said: “Het is mijn eerste dag!” “It plays a roll,” he said, pointing out what he was talking about, and he was able to put a piece of cardboard out of the paper container and put it on the long-running sponsors.