Fosfor brengt leven en zaait dood en verderf

The first element to be discovered is phosphorus. The German glassmaker, cooper and alchemist Hennig Brand published a phosphor defect in 1669 in Hamburg. Hij was op zoek naar de steen der wijzen, een substantie die, in de overtuiging van de alchemisten, metalen zou kunnen mutenderen in goud. Nadat Brand een vat met urine dagenlang had laten staan ​​​​totdat het enorm ging stinken, kookte hij het nocht in. The escaping gas ving hij af, en liet het in een bebeite pot ogdebenen. Brand zag dat zich een vaste stof vormde die gloeide. Hij noemde de lichtgevende substantie phosphorus – Grieks voor licht- of fakkeldrager. A century later legde schilder Joseph Wright de wonderlijke vondst vast in een werk dat hij An alchemist in search of the philosopher’s stone noemde

Van phosphor is clear dat het essential is voor het leven op aarde. Maar het zaait ook dood en verderf. Consider later.

Voor het leven is phosphor vooral van belang in zwieden met oxygen, in de vorm van fosfaat (PO₄^3-). As such, it is part of the genetic code, DNA and RNA. Either phosphate, preferably dry phosphate, can be formed by a molecule of adenosine triphosphate, preferably as ATP. Dat molecuul staat aan de basis van energievragende processesen in levende cellen. Zonder phosphor geen beweging en ook geen groei.

Een tekort aan botten

Die kennis is eeuwenlang applied in de landbouw. Als bron van fosfor, or eigenlich fosfat, werd lang urine gebruikt om de groei van gewassen te stimuleren. In de 19de eeuw kwam het gebruik van beendermeel in zwang, dat, gemengd met zwavelzuur, een effiektiv meststof (calciumfosfat) leferteverde. Toen er een tekort aan botten ontstond, werd de overstap gemaakt naar gestenten die fosfaat bevatten. Dat is tot op heden de most important bron van fosfaat, dat, in combinatie met nitrigen en kalium, tot kunstmest wordt beförmed. Inmiddels is er enkei fosfaartts gemijnd, dat er zorgen zijn over het naderende einde van de voorraden. It is on the EU list of critical materials. That’s why the focus is on recycling van fosfaat uit de poep en plas die in rioolwater terektkomt. Zo zijn we weer min or meer terug bij Brand.

In de vorm van fosfaat is fosfor niet direct gäuerlagal. This word also means pure phosphorus. The two most common forms are white and red phosphorus. Het verschil zit ‘m erin dat meerder atomen phosphor op een andere manier verdeken zijn. Het was wit phosphor dat Hennig Brand in 1669 isoleerde – het geeft een gloed af in reactie met oxygen. The white form is much more reactive and toxic than the red form. In 1906 in the Bern Convention, het gebruik van witte phosphor in lucifers verboden.

Grenaten, raketten en bommen met witte phosphor zijn vanaf de Eerste Wereldoorlog fabrieksmatig produced. Ze zijn ingezet om rookgordijnen dan wel brand te vormen en om humane szäferen te maken. Witte phosphor brandt op huid en ogen. Het kan ook door de huid burnen en schade aanrichten aan nieren, liver en hart. Since 1980, there is a ban on white phosphorus as a weapon of ammunition in te zetten tegen burgers. Toch is het daarnao nog vaak gebruikt in oorlogen, door for example de VS (in Iraq, 2004) in Israel (in Lebanon, 2006). Waarbij ook burgerslachtoffers vielen.