De oorlog had de kinderen bereikt, ik denk dat ze de Russische inval op school summier hadden behandeld. “He has a ruse”, said Lucie van Roosmalen (6), the conflict is over, he wants to be able to go through a butterfly with a hazelnut. “It simply came to our notice then. Oneerlijk ».
«Zielig», vulde Leah van Roosmalen (4)
One day later began Lucy van Rosemalen over one of her best friends, who will also be short of others. Ze zegt er altijd bij dat dat de schuld van de papa is.
“It’s all over again.”
Nu zei ze: “De papa is er heel erg met de oorlog bezig, maar de moeder gelukkig niet.”
“How are you going to Ukraine?” He said.
«Weet ik niet», Lucy van Rosemalen. «Hij rijdt in een vrachtauto. We have a lot to say. Yonze cleren. A playful person. Give him a walk in the garage one day.
The stand is on the table with a bean in a painting action. Eigenlijk was alles bruikbaar. My gymnasium, a break from my mother.
Haar zus Leah van Roosmalen stond er huilend bij, want het was vooral ook haar speelgoed dat op een hoop in een hoek van de huiskamer werd gegooid.
It is fully equipped, one of the doors and the door to the room, potentially open door to the door. «Pak dan wat anders ..», probeerde ik de boel te sussen. “Yes, geef kleren,” said Leah van Roosmalen. “Clean in a bundle!”
Nadat ik zei dat ‘snoep’ onzin was en dat er waarschijnlijk ‘soep’ bedoeld was, richtte de woede zich tegen mij. I can’t stand your two well-organized messages, but I can’t, I can’t be able to do anything.
He will be a “healthy daddy” and he will kill me. It is set with a very close to Kruidvat, where we three rolls of fruit fruit. There are a number of techniques for men in Ukraine. Lucy van Rosemalen is only a prince and a rainbow god, and Leah van Rosemalen is a realist.
It is worth an ernstig gezicht naar he house van de vader van de vriendin gebracht.
“He was very close,” Lucy van Rosemalen. “Het snoep gaan ze onderweg opeten en van de tekeningen maken ze vuur zodat ze geen koude handen krijgen.”
Het was, concludeerden we samen ‘haar eerste goede daad’.
Marcel van Rosemalen written on this plexus in an exchange meeting by Ellen Deckwitz.
