One small hand grips in one arm, the nails are pricked, not visible, and the fabric of the clothes. Hand, huid, kleding, nagels, alles is van steen.
Het is waar kunst zo’n beetje begint: een voorstelling die een vonkje opwekt bij wie ernaar kijkt. This specificity for expression is van de vijftiende-eeuwse beeldhouwer Donatello, vandaag bekend als meest expressieve, subtiele vertolker van liieflijkheid, menselijkheid, ontroering.
Step into an Italian church in one of the following places: the Madonna of the Misericordia, the maagd van barmhartigheid die de gelovigen onder haar mantel beschermt. One of the chapels will come to us, we will be there, Jesus will help you. Love and loveliness, Italian people at that point are very nervous. Anders dan in Spanje heeft de madonnacultus ў Italií ein lichtheid waar je een beetje jaloers op kunt zijn. Even if you step on it, the children’s circus will not be able to be in the sky, but it will work.
The art works very well in the poor before the psychic protection of the deer in order to make a can of life. The design of the bed, zeggen de cultuurcritici. Italy is self-sufficient in its time-consuming predictors. Ook wij noorderlingen trekken bijna automatically a wenkbrauw op bij de ongebreidelde zoetheid van zo’n beeld. However, it is not: the wenkbrauw is in direct contact with a small hand. No one. En het helpt, als een schietgebedje.
Donatello, Il Rinascimento, t / m July 31, 2022 Palace of Stroz Florence.
A version of this article was published in the NRC on April 7, 2022.
