We are located in La Curiosa, in the new Kringloopwinkel center in the center of Wormer. Het is een van de weinige прывабности ў het dorp, dus ik ben er, zeker op de dagen dat ik er de hele dag voor mijn kinderen ben, relatief vaak te vinden. The salesperson treats me like a true friend, my daughter warns me about the bundle.
We have two rounds, we are twisting over the play of the game Valcuil, wat ik nog kende uit mijn jeugd. I play the game with my father, he has a good idea. If you want to be able to play a game, you should be able to play a game on the playboard.
I also have the good fortune of a dorpsbewoner. First of all, give me a print. One of them is always ready to be a senior in a senior apartment. Vanaf zijn dakterras had hij een fantastisch uitzicht op onze tuin.
«Wat maken Jullie er een Troep Van. I can get rid of loose stones. Is it for children to be very happy? ”
This is a great place to stay in a children’s car.
Frida van Roosmalen (0) reageert nooit goed op een vreemd hoofd dat vanuit het niets op haar afkomt.
Hecries.
“Het komt doordat ik misschien een beetje op Vladimir Poetin lijk”, zei de man. “Dat krijg ik de laatste tijd vaker te horen.”
Ik de de link nog niet gelegd, maar toen ik hem beter bekeek zag ik een vage gelijkenis. En hij had natuurlijk ook de neiging om zich met het grundgebied van de buren te bemoeien. De man ging er nu echt voor staan om met mij de prangende factuiteit door te nemen. Hij zag ook parallellen tussen Vladimir Poetin і Adolf Hitler.
“First of all, Sudetenland, in 1939 Poland, where we were …”
I wist it.
Lucy van Rosemalen (6) met een stenen olifantje in a haar hand on her toes.
“Mogen, are we going to die? Alsjeblieft… ”
The power.
The door of man.
“Hitler is walking Rotterdam Square, the date of the poet Straks ook met Lviv. A small core, but we have here last time. Can you learn about Rob de Weik? Die ok gloomy. Zeer is grim. ”
«Meneer», zei ik, «ik ben hier met mijn kinderen, ze hebben al mijn aandacht en liefde nodig».
The man was very televised.
“I don’t want to break you down.”
Ik nice to the cash register, my dochters als brave gansjes achter me aan. Dit ging consequences hebben, dat voelden we.
Marcel van Rosemalen written on this plexus a wisselcolumn met by Ellen Deckwitz.
A version of this article was published in the NRC on March 23, 2022.
