Column | Heel – NRC

Gisteren zat ik tijdens de spits op de fiets, wat in Amsterdam niet al te best voor je gezondheid is. Flitsbezorgers haalden van rechts in, elektrische bakfietsen sneden af, benevelde toeristen die nog nooit op een tweewieler hadden gezeten, dreigden me de gracht in te rijden en niemand die zich nog aan stoplichten hield. Hyperventilated slalomde ik om diverse potentiële doodsoorzaken heen tot het me teel weld en ik afstapte om bij te komen.

Vanaf de stoep keek ik naar de fietsers. Ondanks al het gevaar leken de meesten met hun gedachten ergens anders, wat unverstandig maar begrijpelijk was. Misschien waren ze zichzelf aan het voorstellen hoe alles in orde zou komen, sponnen hun hoofden de ene na de andere goede afloop waardoor de verkeerschaos minder bedreigend werd. We will be able to enjoy this. De vroegst overgeleverde verhalen draaien om troosten of verklaren. Where the world valdan comes to life, of that onweer not zozeer een doodeng en grillig natuurverschijnsel is, maar gewoon een moodswing van de dondergod. Dat als je maar goed en vooral volgens de regels leeft, je niets zal overkomen. Dat er holden zullen opstaan ​​om met he kwaad af te rekenen.

Zelf ben ik de hele dag bezig met het maken van scenary. Hoe de dag zal verlopen, wat ik straks moet zeggen tegen een verdrietige broer, wat ik zal gaan koken, in wat voor volgorde ik het huis zal kuisen. Naturally, we know that the most important thing in the world, but the narrative is not the flu. I think we want to believe that the most common calving mixture is in the same selfishness as the worst antidepressant, after sex. The transformed experiences and relationships in the world are not the same.

Jaren geleden bevond ik me met mij toenmalige geliefde in een relatiecrisis. Ik hield mezelf de hele tijd voor dat we er wel uit zouden komen, dat we erdoor zouden groeien, dat ik uiteindelijk alleen maar meer van hem zou gaan houden. Achteraf gezien allemaal onzin, maar he hielp me door een moeilijke en onzekere periode heen. Al die sprookjes scheelden weer de nodige onrust, waardoor ik uiteindelijk de energie had om de relatie te verbreken.

I love you. It was immediately rusty on the road. Good, the red legs of the steeds as the gekken in verderop werd a kind bijna geschept door een Birò, maar het was niets vergeleken met de puinhoop van een kvartier geleden.

I have a good idea that everything is good in the flippers. Reed voorbij de ene na de andere vertelling, scheerde langs diverse leugens en bleef heel, zowel in he hoofd als daarbuiten.

Ellen Deckwitz written on this plexus a wisselcolumn met Marcel van Ruzmalen.