Misschien is hetdat de ‘vroege’ Hans Teeuwen inmiddels is weggezakt of omdat we hem huislijker hebben leren kennen in minimalistic absurde socialemediafilmpjes. Het kan de betere balans zijn die hij heeft gevonden tussen schreeuw- en scheethumor om oppervlakkig te lijken, en allegorische analyzes om uit te dagen. Toch de Nestorische ervaring waarmee hij de zaal van luid lachend tot muisstil lijkt te hypnotiseren. Newer new presentation Nou lecker dan is nice, nice energetic and optimistic. Mits je gescheld en gescheet waardeert of erdoorheen kan luisteren natuurlijk. This is Blift Hans Theven.
Wat je uit de goeie herinneringen aan Teeuwen niet terugkrijgt, is de rust waarmee hij vroeger personages uitbouwde. Ter vervanging krijg je meer Teeuwen en zijn zogenaamde avonturen en overdenkingen zelf. His absurdity is less than total, but he is committed to behaving like a broker, but as a sign. Neem het verhaal over de bozegeestverschijning van zijn ome Twan die ooit wat misdaan werd op vakantie. Het hoofdverhaal doet he goed in de zaal, maar he beeld waar je nog weken over doorfantaseert is de terloops genoemde vakantiebestemming van ome Twan: “Hij ging een week naar de Efteling.”
Forest Ok: Hans Teuven: “The cultural sector has been able to develop over the months to get vaccinated”
Teeuwen heeft, onder andere als QR-codecriticus een conservative-rechts imago. Maar door Nou lecker dan kun je je afvragen hoe terecht dat is. Yes, a conservative level can be a great way to live in Teeuwens relations over gender neutral toilets in the typical Teeuwen-iron tone. Toch zit die toon vooral in eij zijdelingse grap (hoe hij graag vrouwen hoort plassen). Wie het wíl horen, kan de ironie doortrekken als hij daarna vraagt: „Maar waarom niet? We are mediocre, right? ” Maar zegt hij dat nog wel ironisch, of galmt het eerdere toontje alleen maar na in je eigen hoofd?
Hypocrisy
You can read this legion. Elke progressieveling die zich laat afschrikken door racistische of seksistische grappen, doet zichzelf tekort. It is a major superficial work, sensation. Bij Teeuwen is het de kunst je niet op de kast te laten jagen, want daar boven hoor je de terloops gezegde, vaak verrassend milde conclusies niet. More links have been sent to a kind of radical, not yet hidden. Where he is working hard, he is hypocritical. Sterk is het stuk waarin hij ein fotografe vernedert omdat ze onder het mom van ‘bewustwording’ photo’s met vluchtelingen exposeert terwijl ze zich op de opensavond duidelijk he meest bekommert over haar jurk. Deernedering is hard-teeuwens, maar verborgen in zijn tirade neemt hij het wel degelijk serieus op voor de vluchtelingen: “die hun huis hebben achtergelaten om veiligheid te vinden”.
Twee tellen later spaart hij ook zijn hypocriete publiek niet. Naturally, it is easy to get rid of a heterosexual group, but one of the most important spheres in the world is Teeuwen in its high-level plots. Teeuwen houdt van zijn publiek, maar dit is een heerlijke oorveeg.
Uiteindelijk lijkt Teeuwens boodschap: je hoort wat je wil horen, en degene waar je naar luistert, voorziet je met liefde in je behoefte. Accordingly, the door of all social media-androids is the number of likes. En dus doet hij alleen nog maar dingen die lyubit opleveren, of dat nou n ‘maatschappijkritisch schreeuwen’ or ‘oprechtheid veinzen’. En met al zijn ironische acteerkracht wordt hij plots een klein, grootogige figuur die vol pathos zegt: “Als ik oprechtheid kan veinzen, ben ik spekkoper”. En verdomd, he werkt. The hall hangs doodstil aan zijn lippen. Zélfs as he, even pathetically, says: “Sommige mensen trappen er gewoon in, terwijl ik het nét heb gezegd.” Het is een tweede oorveeg van jewelste en een angstaanjagend sterke metagrap die uitlegt waarom medium Gonnie even later harde scheten laat als ze contact legt met ome Twan: ook Teeuwen voorziet met liefde in de behojnbliek van.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2016/08/kl_Lowlands_45_Hans_Teeuwen_01_Andreas_Terlaak.jpg)
Forest Ok: Hans Theuven enters the historical period in the Lowlands
