If we want to be able to read this day, it is worth it. Variety, enmity, empathy. Om met dat laatste te beginnen: he is fascinating om te zien hoe de gruwelijke oorlog in Oekraïne empathie ineens weer tot een onderwerp heeft gemaakt. Kijk naar de roerend-genereuze wijze waarop mensen in heel Europa de Oekraïense vluchtelingen opvangen, zich zonder veel twijfel openstellen voor anderen en zich heen zetten over het verlies van confidential. Maar ook, in he verlengde daarvan, de vraag waarom Oekraïners wel ruimhartig onderdak wordt gegund en Afghanen, Syriërs minder – blijkbaar is er zelfs voor enorm genereuze mensen, een kueen grens aan de een, grens aan dean (en he, daar is de Zwarte Piet-discussionie weer). En dan heb ik het empathie-technisch nog niet eens over de reacties van westerse Poetin-verstehers op de slachtpartij in Boetsja of de aanval op het station van Kramatorsk. Wat speelt er zich af in je hoofd als je eerste reactie op zulke beelden van ontreddering en vernietiging en dood is om ze te gaan afspeuren op een bewegende hand of een verplaatst been om te bewijzen dat ze fake zijn? Zie je dan de doden niet, de verminking, de meedogenloosheid? Of denk even over de gruwelijke taferelen die zich in Boetsja buiten het oog van de camera moeten hebben afgespeeld: aanbellen, komt u even naar buiten, hallo, kogel door het hoofd, dood, volgende deur. Als je hier niets bij voelt, waarbij dan wel?
Bestaat er zoiets als medeleven for Joost Niemöller, Thierry Baudet, Marianne-dor-hout-Zwagerman en de Hunnen?
Empathy is a mechanism
It intrigued me to be able to empathize-mechanics ook bij kunst een belangrijke rol speelt. Wat is kunst: beelden, klanken, die gevoelens oproepen, ideeën, angsten, fascinaties die je niet kent – u ieder geval niet op die manier. En daardoor iets in je lijf of je geest op hun kop zetten. Daarbij is altijd empathie nodig, al is het maar in de vorm die cessation of unbelief wordt genoemd: je weet dat een schilderij, een film, ene muziekstuk een constructie is, verf, pixels, verplaatste lucht, maar omdat je óók weet dat die kunstmatige construktie de eerste stap, zver je verbaz, z verbaz on eerste dgeloof The mechanism is based on the art of the element that is more important. The artisan, on the other hand, is able to use it: it is necessary to sleep over it, it is very easy to build, it is very easy to build in a constructed, fictional world, and everything else is wet in the world. Niet voor niets gelden meerduidigheid en ongrijpbaarheid al decennia als enkele van de belangrijkste kenmerken van hedendaagse kunst – kustenaars worden niet geacht conclusies te trekken, maar nieuwe vergezichten te openen. Verbiling, no truth.
But what about the value of verbeelding?
Door de ingrijpende gebeurtenissen van de afgelopen weken dacht ik af en toe a do de van mijn moeder, bijna een jaar geleden. Haar dood kwam niet onverwacht, ze was niet meer bij bewustzijn, maar toch was de ervaring, zittend aan haar sterfbed, ingewikkelder en verwarrender dan ik had gedacht. In the last days, uren, wurd de toekomst die zij en ik altijd hadden gedeeld zichtbaar kleiner, straks moest ik onze gezamenlijke herinneringen alleen verzorgen – kon ik dat wel? Don’t you want to call me? Zittend aan haar bed klampte ik me vant aan beelden, geuren uit het verleden, die hun betekenis allemaal ontleenden aan gedeelde herinneringen (oranje dakpannen tegen een blauwe lucht, het starchb van van kestrejze treemet een hond, inclusief de geur die loskomt, spaghetti met tomatensaus en gehaktballen, kristallen glazen in een wankel kastje, de eerste keer zalm in Scotland) die hojndenogzo straks in mie hojnnogzo. Out of deformity, I want to work on the artwork, but I don’t want to. I had no hope of success, it was al genoeg. I like wildly.
Langzaam is a complexity that works in the world of art and works of art.
Toen ze was gestorven wilde ik dat moment vasthouden, de herinneringen doen stollen in mijn hoofd, maar toen gebeurde er iets vreemds: ik zag dat ze kleiner was geworden. An ineens was given a work of art: Ron Muecks image Dead Dad. Mueck heeft veel kitscherige onzin op z’n naam staan (vooral z’n gigantische baby’s zijn vrij erg), maar Dead Dad vond ik altijd ontroerend: een wassen beeld van zijn overleden vader, naakt, levensecht, met én verschil: het is slechts 102 centimeters lang. I had time to give Mueck a date that the format was determined, but it was important to be able to print it. Maar nu begreep ik dat er meer was: mensen worden écht kleiner als ze sterven, maar he formaat verbeeldde ook de manier waarop een dode wegglipt, naar een andere werkelijkheid vertrekt, en jou her als levendee een. I hope so Dead Dad niet eens te zien: Muecks beeld, zelfs de gedachte eraan al, maakte de werkelijkheid overzichtelijker, en daar had ik behoefte aan.
Open posters
Heel af en toe hoor je het wel: dat kunst zo’n marginale rol speelt in de ontredderde wereld van dit moment. Also, the art, art is very interesting, well-known. Gul doneren ze werk aan goededoelenveilingen. In Russia and the United States, a single piece of art (with water for some people) was protested, and the anonymous Russians were living on the street in Moscow, and in Boetsja, it was easier for them to hope for it. Veelzeggend is het dat he soccesvolste ‘kunstwerk’ van deze orlog de zegel van de Oekraïense posterijen is, met daarop de Oekraïense soldaat die zijn middelvinger opsteekt naar het Russische vlaggenschip Moskva. De Zegel refereerde aan het zogenaamde ‘fuck you’-incident uit het begin van de oorlog, maar toen vervolgens, door stom toeval, de Moskva zonk vlak nadat de zegel was uitgebracht rijen om hem te bemachtigen. Ook hier werd geen complexiteit of gelaagdheid gevierd, maar een waarheid en een holder belofte voor de toekomst.
Langzaam is a complexity that works in the world of art and works of art.
Just the right thing to do, to have a perspective, to make the situation for the last time. You want to be able to do all the things you want, to do, to stand, to empathize. Tegelijk is artistieke empathie sinds de vorige, grote oorlog in Europa verbonden geraakt met meerduidigheid – noem het artistieke vrijheid, autonomy. Daar was alle reden toe: de Tweede Wereldoorlog werd veroorzaakt door een aantal autoritaire modes die de weld hun ideologie wilden opleggen – het na-oorlogse ‘dit nooit meer’ betekende ook: weg met zulke autoriteit. En dat is gelukt, zou je kunnen zeggen: tegenwoordig, in 2022, heerst er een breed wantrouwen tegen kunstenaars die streven naar waarheid, of naar universality – dat hebben we heel lang met en en placithedge ver.
Fascist fascists
However, the most important place is a place: there is a long range of things to do, to make a difference and to create a work of art. Social media, alternative stars, propaganda working on Elkaar Hin, Poetin, Willem Engel, Kim Jong Un and Gideon de Complot, a marmot in the beginning, stuwen hun publiek op tot hoogtes van fantasie waar je gezond bij he ver The last time you were a shoemaker, he was able to stay in the distance. Pijnlijker nog: de strategija van otregelen en verwarren, die decennialang door kunst werd beheerd, behoort tegenwoordig, weliswaar op een net andere manier, tot het standaardarsenaal van de complotfascisten, waarmee je alset grassate.
The nature of the game “Francis Alice.”
Photo: Roberto Ruiz
That you can get a job. Where Artists Vroeger vunuit Hun Romantische kunstenaarspersoonlijkheid de Werkelijkheid SPEEDS RIJKER EN kompleksnyh Probeerdd Te Maken, Zou kunnen ontstaan Aan Kunst Die de verkelijkheid forgets, Samenbalt, Cha UThelian The Chapel, The Universe Kunst die zichzelf radicaal de waarheid toe-eigent. Hoe dat precies moet weet ik niet, gelukkig niet, maar ik weet wel dat ik me, bijvoorbeeld, zeer verheug op het Belgische paviljoen op de Biënnale van Venetië. This is a new version of Francis Alice Children’s games. Play games, but the patrons of the universe: the rules, the competition, the kibble, the shared emotions, the commitment. The power Children’s games aards en utopisch tegelijk: zie de homo ludens in volle glorie, pretentieloos, maar ook in diepste wezen met elkaar verbonden. The truth as well as the truth, mooier kan het bijna niet.
