/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data86344845-29b2d6.jpg)
“Good afternoon! Hello? Kunen Julie un de Cant Gaan? Julie Stan is in trouble! ” The two excerpts from the Museum of Presence are located in a long tunnel. “I want a story,” he said. “Do you want this artwork?”
No, it was in Anthony van Anthony Gormley Passage (2016), a 12-meter long steel tunnel with high hooks for its own. If you have a small tunnel condition, you will be a meter dry, you still believe. Binnen is er net genoeg ruimte en licht om te voorkomen dat je angstig wordt. Back to the end of this world, it is very easy to see. This will be a great photo. Maar die dames verstoorden, vond ik, he prachtige cruise van licht dat het staal weerspiegelde.
Ap de exposition Soil Laat Voorlinden binnen in de zalen en buiten in he park hoogtepunten zien uit he oeuvre van beeldhouwer Antony Gormley (London, 1950). It doesn’t work to be a lichen as a point of departure over time when we live in our lichaam. Aan het einde van die tunnel voelde ik me erg bewust van die ruimte. Ie meende zelfs dat ik het recht had op het stukje wereld dat zich voorbij het einde ontvouwde. Door de tunnelakoestiek begrepen de vrouwen niet wat ik wilde (en achteraf is de foto waarop je vaag een rode jas ziet de mooiste).
Photo by Antoine van Kaam
Гормлі – this is the end of iconic images, zoals de Angel of the North (1998), a twin meter high angle with the right wing in Newcastle, 26 meters high man Impact (2010) op de dijk bij Lelystad, en Horizon of eventsWhere are the tensal mensbeelden plaatst, zoals in 2008 rond de Kunsthal in Rotterdam.
Gormley vindt dat kunst een vorm van scepsis is. The artist has been able to work in the hunt for a long time, he has been working in a round. Het enige dat we volgens hem als zelfstandig denkende mensen zeker weten, is dat we in een lichaam leven. We are delighted to give lichaam, to het leven, al het leven. Handel daar naar.
Man van lod
Het besef van de ruimte die een lichaam inneemt zit al in een van zijn vroegste werken op de expositie: My clothes (1980/2020). Zoals je een hol paasei in twee stukken kunt breken, zo heeft Gormley zijn kleding doorgesneden. De twee helften hangen nu aan de muur, met rechts de binnenzijde-achterkanten van een onderbroek van Brooks Brothers, daarachter een beige broek, rode sokken, rood onderhemd, wit overhemd en e donkerblauw jack. The links hang from the link with the links provided. It’s time for you to be able to keep your eyes open.
So’n ruimtebesef zit ook in de loden man die je met holle ogen doordringend aankijkt boven een grote plaat lood die hij voor zich houdt (Membrane, 1986). In diezelfde zaal scheert een ander beeld vlak boven de grond en een derde hangt hoog in een hoek als een schoonspringer klaar voor de sprong. Zij zijn op plaatsen in de ruimte waar jij niet bent. The sculptures are countless, but they are purely out of pure concept. Ze zijn bouwstenen in betoog Gormli.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/stripped/0204kunsecond.jpg)
Forest Ok: Gormley’s gietijzerreuzen bevolken Parijse hallen
Kilometers of the bus
The second issue of the exhibition is a game with museum facilities. Cleaning VIII (2020) Bivoorbeeld, best within miles of the aluminum opening of all doors and museums. With the stiffness of the house is a long way to go before the year after the event. Om in de volgende zaal te komen, moet je er overheen en onnderdoor. Gormley maakt je bewust van de ruimte en dwingt je lichaam in posities. The most emotional part of the series is green Amazon field (1992), where the value of the fleet was 24,000 times. Het is een van zijn ‘Field’-werken, waar hij een locale bevolking (in dit geval uit Porto Velho in Brazilië) van plaatselijke klei mensjes laat kneden die aan drie voorwaarden moeten voldoen: handgroot, prije kunnteen Aan de rand van zo’ zaal vol kijkende beeldjes, voel je verantwoordelijkheid voor hun – ons – lot.
Landscape
On the exposition of the binnen heb is zo veel lichamen in zo veel houdingen gezien dat je buiten in het bos twijfelt over wat er twintig meter verderop bij het weiland zit: is het een boomstronk, eeen sculptuur of? The picture of a group is very close Critical Mass II (1995). Ze stand, sit of liggen en gaan heerlijk op in het landschap. In heuvelige bos bos ben je al snel als een vogelspotter naar ze op zoek. But it works well: you want to be able to believe that this is the way we are in the world to see you here (three light-hearted people lie down and take care of each other, because the country is a country house with a lot of women). It is necessary to have a man in one place in the country. Jij ook, op ieder moment, net als een voorbijganger en de hond die hij uitlaat.
Weinig kunstenaars stellen de kijker zo centralal als Gormley. Maar als je zijn overwegingen en bedoelingen niet kent, wat blijft er dan dan over? Zet de Passage-tunnel on a kermis, and it is an attraction tussen de andere. What time is it? Be a woodpecker as soon as you are well: we have a good time, respect for the world, the biosphere and the sky. Zoek huge countryman – Soil heet de expositie – voor je leven.
/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2022/12/data94098803-05068a.jpg "Chantal Akerman maakte volgens filmcritici de beste film aller tijden")
/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2022/12/data94094651-755553.jpg "Maaike Hartjes’s stripbook over a burnt-out animated film")
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data86344845-29b2d6.jpg&description=Anthony+Gormli+is+the+most+famous+person+in+the+world){kind=link}