Héél af en toe hoor je in de eerste helft van het jaar al een concert waarvan je zeker weet dat-ie aan he einde van het jaar in je top 3 mooiste concerten gaat staan. Misschien wel de top 2. Met kans op de top 1. Donderdagavond klonk er zo’n concert.
The Het Rotterdams Philharmonisch Orkest had a problem: the director of de Russia, Valery Gergev. Hij zou het laatste concerts met the performer at the residence of the pianist Yuja Wang conductors, toj pijnlijk van zijn voetstuk viel door zich niet tegen Poetin uit te spreken. In the area of a doorway (from the Saarland) you are looking for something, which is Rotterdam for some radicals: a 22-year-old Finn, Tarmo Peltokoski.
We can be over Yuja Wang. Haar kleurenwaaier велизарны: ze is even makkelijk zwaarmoedig als vurig, fijngevoelig, elegant, geduldig, zacht en steeds uiterst smaakvol. Rachmaninoff Eerste Piano Concerto is a treatise, in selfishness in perfect (perfect) loops of its main character Pagan Rhapsody blijft Wang hoofd- van bijnoten onderscheiden, alsof ze dat net zo goed meteen maar even kan doen, omdat ze er nu toevallig toch zit.
Belangrijker is very popular in Rotterdam Philharmonic. Peltokoski maakt op de bok bij Rakhmaninov nog een wisselende indruk: het ene moment lijkt hij een duidelijk idee te hebben en kan hij een instrumentgroep meenemen in een oogwenk slag niet mis te verstaan is (verder van Gergjev had het orkest zich niet kunnen distantiëren). Maar iets moet goed zijn gegaan bij de repetities; something inspired by the orchestra to give you a good idea of how much time it takes to get to a very good time can be seen in a phone. Many beautiful lines in the dance floor are the only ones.
The forest is approx Concert de Recensie van Yuja Wangs in October
Maar dan, in de Tweed Symphony van Sibelius, gebeurt er niets minder dan een wonder. Hoe Peltokoski het voor elkaar krijgt is een raadsel, want aan het begin lijken de vuisten die hij maakt nog jeugdig overmoedig. Niet elke nuance die hij met zijn erg serieuze blik aangeeft, klinkt uit het orkest. Maar er klonk waarschijnlijk al Sibelius uit een transistortje bij Peltokoski’s geboorte: hij dirigeert uit het hoofd en kent de muziek tot in zijn tenen. It is wonderfully designed as the motto of the characteristic handling of 12 hours of long range notes in the fourth part. Langzaam groeit een levenslust zo groot dat het orkest ervan begint te zínderen. Nog enmaal zakt het orkest samen door de knieën, om met een breed armgebaar van Peltokoski als énn man op te vliegen, open te barsten, dronken van lyriek. Onthutsend, adembenemend, tranentrekkend mooi. Zelfs erovo schrijven brengt he kippenvel back. Tarmo Peltokoski. Writing by name op.
In March, we will be a young conductor for Rotterdam: the 28-year-old Timur Zangiev.
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data105948300-25c856.jpg "‘Previous Lives’: een schone, vermeden liefde")
